Door Jhaswant Ramdas
Zaterdag 9 november 2013. Wildervank – Kwiek.
Zeven uur in de ochtend ging mijn wekker af met een filosoferende gedachte over hoe knotsgek de huidige voetbal tijden kunnen zijn. De thuis club V.V. Wildervank verwachtte ons om negen uur klaar te staan om de aftrap te kunnen nemen.
Dit was een belangrijke wedstrijd om te winnen en met drie punten weer aan te kunnen sluiten. Inmiddels was het kwart over 8 en stonden we als team klaar om af te reizen naar Wildervank.
Op het moment van vertrekken werd een probleem vermeld door een ouder. Zijn vervoersmiddel kreeg hij niet meer aan de praat ( Oeps ). Na nodige ANWB praktijken van andere ouders was het inmiddels gelukt om ons weg alsnog te vervolgen.
Inmiddels op de Kielsterachterweg kwam het tweede probleem zich voordoen. Een ouder maakte een noodstop om vervolgens terug te keren naar zijn huis. Waarom? Zijn vrouw had hem gebeld om te melden dat de voetbal schoenen van een speler nog thuis lagen. ( Topper !!)
Na het nodige duw en trek werk arriveerde we uiteindelijk bij het sportpark in Wildervank. Na de auto’s te hebben geparkeerd in een moeras van modder en smurrie vervolgde we te voet onze weg naar de kleedkamers.
De verwende spelers van V.V. Kwiek claimde al bij voorbaat dat ze niet zouden douchen.
( De douches zagen er ook niet echt hart verwarmend uit ).
Na het aankleden van de wedstrijd tenue kwam de bespreking. Een andere opstelling. En spelers die uit zouden komen op andere posities. De gewaagde 3-5-2 opstelling om het speelveld zo breed mogelijk te houden. Na het nodige uitleggen werd er steeds meer begrepen wat de bedoeling was van dit spelsysteem.
Na de uitleg nam onze aanvoerder de spelers mee naar buiten om de warming – up uit te voeren. De spelers waren tot op het bot gemotiveerd om de drie punten mee te nemen naar Hoogezand.
Daar kwam het moment. Met de wind in onze nadeel nam Wildervank de aftrap. Begonnen!
Een strijd tussen twee knokkende teams. Vooral knokkend tegen de harde wind. ( Haha !)
Voor het doel kregen we de kansen maar het afmaken werd nagelaten. ( Zonde !) De eerste helft hadden we zeker met 6-0 de kleedkamer in gekund. Uit eindelijk maakte onze nummer 10 een prachtige goal, nadat hij vier man had gepasseerd en de bal in de verre hoek schoot. Blijdschap en vreugde aangezien er echt werd gevochten voor dit doelpunt. Enkele minuten later maakte onze keeper een foute uittrap ( Terwijl hij de gehele eerste helft top had gekeept ). De tegenstander onderschepte de bal en strafte dit foutloos en effectief af. Gauw daarna floot de scheidsrechter al af.
Met balende kopjes liepen we richting de kleedkamer. Eenmaal in de kleedkamer aangekomen benadrukte ik het feit dat we ontzettend veel kansen hadden gehad en gewoon meer goals hadden moeten maken. ( Toen kwam de ranja, lekker zoet. Niks op aan te merken !)
Wat gaan we nu doen? Was de vraag. In ieder geval weer onze spel blijven spelen maar vooral effectiever zijn voor het doel. Elke kans die we krijgen moet er gewoon in. Met alle neuzen de goede kant op gezet liepen we gebrand de kleedkamer uit met een hard horende yell.
De aftrap in onze voordeel. De wind nu lekker mee. Voetballen maar. Het begon weer sterk van onze kant. Het duurde ook niet lang, voordat de eerste kans kwam maar die werd gemist. Heel lang bleven we vechten om de kansen ook af te maken maar soms heb je dagen dat het je niet is gegund. ( Of toch wel? ).
Onze nummer 10 bedacht zich om maar weer een solo in te zetten en met succes! In het strafschop gebied werd hij neergehaald waardoor we een penalty in onze voordeel kregen.
( Toegeven dat hij een schwalbe maakte ) Onze laatste man legde de bal neer en leek wel 1 met de bal geworden. Hij nam zijn aanloop… En… En… hij schoot de bal over. Het zat ons echt niet mee. Misschien gerechtigheid, omdat de strafschop niet fair was.
We bleven maar drukken. De tegenstander kwam er niet meer uit en schoot steeds de bal naar voren. Dit kwam ons gunstig uit, want elke lange bal werd veroverd. Na een solo van onze links buiten werd er een corner versierd. De aangewezen middenvelder nam deze. En HOE! Indraaiend bij de 2de paal over de keeper heen. Een schitterend doelpunt!
Niet veel later daarna scoorde Wildervank gauw de 2-2. Wat ging er nou weer mis?
Op den duur ging het manier van voetballen ons heel veel kracht kosten. We verzwakten in onze scherpte en conditioneel werd het allemaal lastiger. De tegenstander voelde dit en wist van dit soort momenten bijna te profiteren. Een speler werd uiteindelijk weg geduwd door onze laatste man en kreeg een penalty mee.
Onze keeper keepte een top wedstrijd en had al naam gemaakt dat hij penalty’s stopt! Was dit ook weer zijn moment? De tegenstander had de bal neergelegd en ging zelf verzekerd achter de bal staan. Hij nam de aanloop en hij schoot hem hard in het rechter hoekje van de keeper. MAAR!!! Dit werd gezien door onze Cassilas en hij stompte de bal resoluut weg. Geweldig! Hij had zijn fout allang al goed gemaakt. Maar nu scoorde hij dikke vette punten!
Door deze redding kreeg het team weer een unanieme boost! De fitheid was terug en de beleving leefde weer.
Na een goed lopende aanval wat eindigde met een schot op doel tikte de keeper net de bal weg en kregen we een corner. Onze andere middenvelder nam deze. En HOE! De 3-2. Gekruld naar de 2de paal! Net zo mooi als de andere!
De wedstrijd was nou toch echt wel binnen? Ja zeker! Onze rechtsmid kreeg de bal voor zijn voeten na het klunzige verdedigen van de tegenstander en twijfelde er niet over. Hij schoot hem vol overtuiging in het doel. 4-2! De wedstrijd was eindelijk beslist in onze voordeel.
De scheidsrechter floot af. De drie punten binnen! Onze keeper kreeg nog een gratis douche van zijn teamspelers. En terecht! ( Haha !)
Goed gedaan jongens en op naar het volgende weekend!
Geschreven door Jhaswant Ramdas.